Kilka praktycznych informacji mogących pomóc dziecku przetrwać rozwód rodziców

1.Rodzice nie muszą być przyjaciółmi po rozwodzie, znacznie lepszym wyjściem jest pozo-stawanie w relacji „biznesowej”–traktuj swojego byłego małżonka jak partnera w interesach. Misją tego „przedsiębiorstwa”będzie jak najlepsze wychowanie dzieci. Pomyśl,jak zachowywałbyś się wobec swojego partnera w interesach, kończąc ważny kontrakt (raczej nie uciekłbyś się do obelg?).

2.Zawsze bądź na czas. Spóźnianie się może jest odbierane jako lekceważenie dziecka lub partnera, może zakłócać osobiste plany partnera, ranić uczucia oczekującego dziecka i zakłócać jego codzienne rytuały.

3.Unikaj konfliktów z drugim rodzicem. Pamiętaj o dwóch zasadach efektywnej komunikacji po rozwodzie:a)unikaj oskarżeń b)odpowiadaj nieobronnie –nie polemizuj. Musicie razem zmierzyć się z problemem,a nie mierzyć się ze sobą, ponieważ jest problem. Druga strona z całą pewnością doskonale wie,jak nadepnąć ci na odcisk a to może zrujnować waszą relację rodzicielską.Trzymaj się poniższych zasad:

♦Zawsze pytaj,czy ten czas jest właściwy na rozmowę –zapewnij sobie niepodzielną uwagę drugiej strony, czas na dyskusję.

♦Unikaj zdań, które mogą być zinterpretowane jako oskarżenia, obwinianie, atakowanie drugiej strony. Staraj się raczej stawiać sprawę jako zaproszenie do współpracy:„Mamy problem[z naszym dzieckiem], potrzebuję twojej po-mocy”.

♦Spokojnie i rzeczowo opisuj problem lub sytuację dziecka.

♦Unikaj przerywania. Czasem potrzeba przerwania może być przyhamowana robieniem notatek. Uczsię odpowiadać, anie reagować.

♦Jeśli czujesz się niewygodnie, masz ochotę się bronić lub przeciwnie–potępiać, atakować –wycofaj się z dialogu zanim rozpocznie się kłótnia: „Muszę się nad tym zastanowić. Zadzwonię do ciebie jutro”.

♦Kontynuuj dyskusje na zimno.

♦Sformułuj jasny plan działania w celu rozwiązania problemu, kto jest odpowiedzialny, za co itp.

♦Możesz taki plan napisać i dać do opinii drugiej stronie.

♦Nigdy nie dysponuj środkami (emocjonalnymi, fizycznymi, finansowymi) bez wiedzy i zgody drugiej strony. Nie zapisuj dziecka na naukę tańca czy karate na koszt drugiej strony, i w czasie, gdy ona ma swój czas z dzieckiem bez jej wiedzy.

4.Nie mów źle o drugim rodzicu w obecności dziecka. Dziecko kocha oboje rodziców, czę-sto potrzebuje „przyzwolenia” jednego rodzica,by mogło kochać drugiego. Zachęcaj dziecko do kontaktów z drugim rodzicem. Jeśli dziecko skarży się na drugiego rodzica,zachęć je, aby przedyskutował to z nim, wyraź pewność, że oboje rozwiążecie ten problem. Gdy rodzice mówią źle o sobie nawzajem,dziecko chwyta takie wzorce,by odegrać je później na drugim rodzicu (również na tobie). Pomóż dziecku kochać i szanować oboje rodziców.

5.Pomóż dziecku zrozumieć, że to mama i tata się rozwodzą,a nie mama/tata i dziecko. Rodzicielstwo trwa przez całe życie. Nie mów: „Ona nas opuściła”, „Tata nas zostawił”.

6.Zachowuj się odpowiedzialnie, by dziecko miało poczucie, że to odpowiedzialny dorosły sprawuje opiekę nad nim. Wchodzi tu w grę nieangażowanie się w obrzucanie wyzwiskami, ale także niepowierzanie dziecku odpowiedzialności, które nie należą do niego (np. ustalanie grafika spotkań z rodzicem).

7.Nie proś dziecka,by przekazało wiadomość drugiemu rodzicowi.To stawia go pośrodku relacji rodzicielskiej, kładzie nań więcej odpowiedzialności niż ono może unieść.Przypuśćmy, że dziecko zapomni lub zniekształci wiadomość lub druga strona zezłości się po jej otrzymaniu. Kto wtedy czuje się winny i cierpi?

8.Nie wypytuj dziecka o to, co dzieje się w życiu drugiego rodzica. Jest to pytanie zmuszające dziecko do naruszania zaufania pokładanego w nim, do donoszenia. Nie wierć mu dziury w brzuchu pytaniami jak spędzało czas u drugiego rodziców. Dziecko może mieć wrażenie,że to, że dobrze się bawiło,było czymś złym.Pamiętaj:nie możesz kontrolować tego, co robi drugi rodzic w swoim czasie dla dziecka (oprócz sytuacji ewidentnie szkodliwych czy krzywdzących). Jeśli masz jakieś obawy,przedyskutuj je z drugą stroną, jeśli ma je dziecko –zachęć je, aby porozmawiało o tym z drugim rodzicem.

9.Nie namawiaj dziecka, aby utrzymywało coś w sekrecie przed drugim rodzicem. To także wpuszcza je w konflikt lojalności, nie zgadzaj się na propozycje zachowania czegoś w tajemnicy przed drugim rodzicem –to podkopuje jego rolę w życiu dziecka i odcina go od ważnych spraw w życiu dziecka.

10.Nie dyskutuj z dziećmi o finansowych czy emocjonalnych aspektach rozwodu (także detali związanych z opieką nad dzieckiem). W żadnym wypadku nie udostępniaj mu akt sprawy rozwodowej. Jeśli dziecko pyta, dowiedz się, jakie są jego przekonania i obawy i poinformuj, że rodzice porozmawiają o tym.

11.Staraj się stworzyć jak najwięcej stabilności i ciągłości w codziennym życiu dziecka –te same, co u drugiego rodzica pory posiłków, chodzenia spać, podobne oczekiwania dyscyplinarne, prace domowe, higiena jedzenie pomogą dziecku przemieszczać się pomiędzy domami bardziej płynnie.

12.Poświęcaj dziecku uwagę. Nie chodzi o to,byś ciągle zabawiał dziecko, wydając mnóstwo pieniędzy. Bądź sobą i staraj się spędzić dobrze czas razem.Im zabawy prostsze („kamyczki –patyczki”), tym bardziej sprzyjają nawiązaniu autentycznej więzi.

13.Dziecko czasem dzieli z rodzicem wyolbrzymione, przesadzone lub nieprawdziwe in-formacje. Jest to zjawisko normalne –wysiłek zdobycia zadowolenia rodzica. Dziecko nie kłamie –ono próbuje przetrwać, uzyskać bezpieczeństwo, zmniejszyć lek przed odrzuceniem. Postaraj się to zrozumieć.

14.Powieś w widocznym miejscu w domu plan spotkań dziecka z rodzicami.

15.Gdy dziecko odmawia powrotu do drugiego rodzica,staraj się zrozumieć przyczynę:czy unika bycia z drugim rodzicem, próbuje odzyskać fragment kontroli nad sytuacją, de-lojalność i przywiązanie do ciebie, lub po prostu dobrze się bawi u ciebie i trudno mu przestać.

16.Rozwiedzeni rodzice czasem ze sobą walczą. Dziecku może wydawać się, że walka, konflikt są jedynymi sposobami na to,by rodzice byli razem –może więc prowokować ich do walki.

17.Pamiętaj, że dzieci fantazjują na temat powtórnego zejścia się rodziców przez wiele lat po rozwodzie (być może nawet zawsze). Pamiętając o tym,staraj się nie przedstawiać szybko dziecku swoich nowych partnerów. Nie jest wskazane, aby dziecko nawiązywało relacje z serią kolejnych nowych partnerów –naraża to dziecko na lęki separacyjne i budzi niepewność, co do znaczenia tego, czym jest rodzina i małżeństwo. Przedstawianie nowemu partnerowi powinno mieć miejsce, gdy jesteś z nim w dłuższej relacji, tak aby dziecko też mogło nawiązać poważniejszy kontakt z tą osobą. W okresie stawania się nową rodziną dziecko rywalizuje o ciebie z twoim partnerem. Staraj się aranżować czas dla twego dziecka osobno,a nie tylko dla was wszystkich jako nowej rodziny. Kluczem do akceptacji twego nowego partnera jest akceptacja drugiego rodzica dziecka. Znajdź czas na rozmowę ze swoim byłym małżonkiem o twoim nowym partnerze.

 

 

źródło: Fundacja Partners Polska

Grafika: Pixabay